Zaterdag 4 mei
Vandaag de laatste dag. We kunnen rustig opstarten, want met een etappe van 96 kilometer voor de boeg, mooi weer, voor de wind en een finish-tijd van 16.30 uur hadden we alle tijd. En het verloopt allemaal prima. De stopjes net iets langer, de snelheid net iets lager, het pontje net iets later etc. zorgt ervoor dat we precies om 16.00 uur worden ontvangen bij de brandweer in Opmeer. Met thee, koffie, frisdrank en een lekkere koek. Heerlijk om weer bijna thuis te zijn. Na de hartelijke ontvangst door de brandweer mogen we al snel weer op de fiets. We rijden achter de brandweer aan naar de Weijver, waar al onze familieleden, vrienden, kennissen en andere belangstellenden klaar staan om ons binnen te halen.
Het wordt een prachtige finsih. Eerst gaan we met alle deelnemers, buddy's en vrijwilligers over de finish. Dan stappen de vrijwilligers uit en kunnen de deelnemers nog eens met hun buddy's met ooorverdovend applaus de finsih passeren. Wat zijn we blij dat we er weer zijn, wat is het allemaal goed gegaan, wat hebben onze deelnemers allemaal overwonnen, hoe mooi zijn ze zowel fysiek, als mentaal als sociaal gegroeid en wat zijn we trots op iedereen die heeft geholpen dit mogelijk te maken. Deelnemers, ouders, buddy''s, ouders, vrijwillgers, partners, sponsors en fondsen, iedereen die zich heeft bemoeid met de organisatie, de finish etc. Dank!!!
Vrijdag 3 mei Gisteravond hadden we alle scenario's met elkaar doorgenomen met betrekking tot het weer: - onweer 's morgens met felle windstoten en hagelbuien: we besloten om de grote tent alvast op te ruimen - onweer 's morgens, het is niet veilig om te vertrekken: dan vertrekken we gewoon later en komen we later aan. Het blijft to 21.00 uur licht - onweer 's morgens, het is niet veilig en wordt te laat om te vertrekken en ook onderweg kan het nog onweren: we laten ons ophalen en naar Ter Aar brengen, etc. Je snapt; alles kwam langs en we hadden overal een oplossing voor.
Vanmorgen regende het een beetje, was het onweer boven ons langs gegaan en waaide het pittig, maar niet heftig. En dus ontbeten we mooi op tijd en gingen we vol goede moed allemaal op pad.
Het werd een heroïsche tocht: - het regende de hele route, - de 128 kilometer werden er 134 doordat de navigatie van de voorrijders door het slechte weer iets minder snel reageerde en we hier en daar een verkeerde straat inreden - we hadden een valpartij doordat iemand zoveel water in z'n ogen kreeg, dat ie even niets meer zag - bij elke korte of lange stop koelden we stevig af - maar de hele route hadden we heerlijk voor de wind.
Uiteindelijk reden we rond half vijf de camping op. Niet zoals anders een 'echt' hard dak, maar allemaal kleine harde dakjes; we slapen vandaag in blokhutten. En dat is ook lekker na zo'n regenachtige dag. Na een snel broodje worst, konden we in de rij voor de douche. Dat duurde best lang, want 4 docuhes voor 34 man, maar daarna konden we gaan eten. En wat eet je dan op zo'n dag? Natuurlijk: patat met frikandel en kroket. Heerlijk!
Donderdag 2 mei Ik had hier al een mooi stukje geschreven, maar dat heeft de iPad helaas niet opgeslagen. Dus vandaag nog maar even een kort stuk over gisteren. Gisteren reden we vanaf de grens van Frankrijk en België dwars door Vlaanderen naar de grens van België en Nederland. Het eerste stuk in België was nog best mooi. Met hier en daar een klimmetje en kasseien in Ieper. Prachtig; het leverde wel meteen een lekke band op, want kasseien rijden is nog wel een techniekje. Je moet zo af en toe even uit het zadel om de klappen goed op te kunnen vangen. Doe je dat niet, dan is de kans op een lekke band groter.
Vanaf Torhout pakten we het fietspad langs de N32. Niet echt het mooiste deel van Vlaanderen, maar het bracht ons vliegensvlug naar Brugge. Onze route ging dwars door de stad. Wat een prachtige stad is dat. Machtig mooi om te doen, maar wel wat lastiger dan langs lange wegen rijden. Het is starten, remmen, stoppen, opletten, goed om je heen kijken, aansluiten, bochten maken, obstakels vermijden, voor je kijken etc. Dat vraagt weer wat anders van je in zo'n peleton.
Vanaf Brugge is het dan nog een stukje naar Sluis. Vlak voor Sluis bereikten we Nederland. Daar maakten we natuurlijk een mooie foto. Toen we vanaf Sluis verder reden, zagen we dat het weer wat veranderde; de lucht betrok. Toen we op de pont van Breskens naar Vlissingen zaten, barstte de bui los. Toen we aan de overkant van boord gingen, was het echter alweer droog. Vanaf daar was het nog een kleine 10 kilometer naar de camping.
Op de camping vierden we dat we het weer goed hadden afgerond, gingen we douchen en eten en op tijd naar bed. De volgende dag hadden we namelijk een lange rit voor de boeg en waren er veel vraagtekens over het weer.
Woensdag 1 mei We staan vandaag weer op tijd op. Na het ontbijt zorgen we er met iedereen voor dat het tentenkamp wordt afgebroken. De fietsen zijn gisteravond al in de aanhangwagen gezet. Er zijn nog wat wisselingen in de groep die fietst, omdat bij enkelen een aantal gewrichten of spieren het laat afweten. Vandaag is een korte route, dus een mooi moment om die spieren en gewqrichten wat rust te geven.
Om 09.15 uur arriveert de bus en om 10.00 uur is het hele kamp opgeruimd en ingeladen en kunnen we vertrekken. We rijden zo'n honderd kilometer. Bij aankomst worden de fietsen uitgeladen en gaan we even lunchen. De rit heeft bijna 2 uur geduurd en het is tijd om te eten. We moeten er ook voor zorgen dat we voldoende energie hebben. De route is namelijk wel kort en gaat in het begin naar beneden, maar het is warm - zo'n 24 graden - en aan het einde wachten ons nog twee pittige klimmen.
Als de lunch erin zit gaan we op pad. We zijn goed ingesmeerd en het zonnetje brandt er lekker op los. We stoppen nog een keer voor een korte stop en een plaspauze en dan zien we het landschap langzaam een beetje veranderen. De huizen worden anders, de landerijen zijn anders ingedeeld en de weg verandert: we komen in de buurt van de grens. Het duurt dan ook niet lang voor we - vlak na een pittige klim van 11% - België binnen rijden. We maken er een prachtige foto! Na nog een klim zijn we er. De Bosgeus; vandaag weer een hard dak.
We laden een deel van onze spullen uit en na een uurtje wachten staat het eten klaar. Heerlijke nasis. Wel zonder zout, want dat staat nog ergens in de bus op een onbereikbare plaats. Gelukkig is de kip lekker gekruid en smaakt het eten heerlijk. Daarna is het voorbereiden voor de bonte avond. Die valt een beetje vroeg dit jaar, maar de Bosgeus is er de perfecte plek voor.
Dinsdag 30 april We worden wakker als rechtgeaarde kasteelheren en jonkvrouwen. We hebben heerlijk geslapen. Lekkere bedden en heerlijk warme kamers, dan word je wel uitgeslapen wakker. We ontbijten vroeg. Er komt namelijk iemand van het Franse PWN een reparatie uitvoeren aan het water om half negen. Als het van de Franse slag gaat, komt ie natuurlijk pas om half twee, maar we houden er maar rekening mee.
Als we met onze tassen om half negen beneden staan, is de water meneer er ook. We maken nog een mooie foto en een extra rondje over de oprit en dan gaan we op pad.
Onze rit verloopt voorspoedig. Het is droog, we rijden voor de wind, we klimmen vier keer scherp, maar dalen vervolgens langzaam af. Veel kilometers voor de wind of naar beneden dus. Uiteindelijk bereiken we al om 14.00 uur onze eindbestemming. En met precies 0 lekke banden. De tenten en de eettenten staan echt net. Tijd om even te douchen, te relaxen, even een broodje te eten met worst, voordat we aan het diner gaan.
Het is vandaag pasta-pesto met heerlijke groenten. Er is genoeg en iedereen kan weer met voldoende energie aan de avond beginnen. We spelen buiten 'billenbrand' op de petanque-baan. Je mag daarbij met een voetbal op iemands achterwerk schieten; Hilarisch! Dan blijkt ineens hoe moeilijk het is om van een korte afstand iemand op z'n achterwerk te raken. Maar iedereen mag schieten en idereen is zo sportief om ook als schietschijf te fungeren. Daarna wordt het koud en spellen we spelletjes in de tent. Daarna gaat iedereen lekker naar bed. Het is geen koude avond, dus de kans op lekker slapen is aanwezig.
Morgen hebben we een bijzondere dag. We starten namelijk niet op de fiets, maar in de bus. Om ervoor te zorgen dat we de route kunnen vervolmaken binnen een week, moeten we een aantal kilometers met ander vervoer afleggen. Dat doen we met de bus. We verplaatsen ons zo'n honder kilometer naar het noorden en daar pakken we de tocht weer op met een route van 53 kilometer. Een mooi avontuur voor de boeg dus. Nu eerst maar lekker slapen.
Maandag 29 april We worden wakker met een lekker zonnetje, maar hebben een behoorlijk koude nacht achter de rug. Blijkbaar moet je eerst een beetje boeten voor je een lekker dag weer cadeau krijgt. Na ontbijt in de tent die gelukkig weinig schade heeft opgelopen van de windvlaag die het te verduren kreeg, gaan we lekker op pad. Al binnen een kilometer of 3 hebben we de eerste valpartij; Peter schat een stoepje verkeerd in en gaat stevig onderuit. Met wat schade aan zijn heup en schouder, shirt en jack, blijkt het mee te vallen en kan hij verder fietsen.
In de periode die volgt gaat het maar lieft 7 keer mis met lekke banden. Helaas geldt voor twee deelnemers dat na drie lekke banden per persoon de tocht niet verder kan worden voortgezet; de banden zijn op. Het betekent dat we moeten gaan improviseren, want we misten al de volg bus die met pech bij de garage staat. In Ed's auto past maar 1 fiets. We besluiten Peppin als vast naar de pont te brengen, terug te rijden, Rens op te halen en dan ervoor te zorgen dat Mark G over de pont met de andere bus klaar staat om ze in te laden. Dave en Jeroen blijven bij Rens achter en de rest fiets naar de pont, die - anders dan we eerst dachten niet 10, maar ruim 30 kilometer verder op ons ligt te wachten. De route is prachtig en de groep fietst fantastisch. De wegen blijven slecht, maar de signalen voor slecht wegdek 'gaten!!!', PUT!!!, worden goed doorgegeven. Er zitten een paar pittige klimmetjes in en ook deze worden door de meesten goed verteerd. Een aantal deelnemers waarvan we dachten dat die het moeilijk zouden hebben rijden probleemloos de bergjes op; anderen hebben het onverwacht wat moeilijker. Maar de groep blijft behoorlijk goed bij elkaar en dat is een prestatie.
Bij de pont eten we een fruit je en als Ed er is, lunchen we. Het is dan al half vier! Over de pont staat Mark G. We laden de fietsen in, Peppin en Rens stappen in de bus, we wachten nog even op Dave en Jeroen en dan gaan we op voor de laatste 20 kilometer waar ook nog een mooie klim in zit. Uiteindelijk rijden we ff over zessen de oprijlaan van het kasteel op. We overnachten in een prachtig kasteel. De chili van Cor is zeer welkom. Iedereen ligt er uiteindelijk mooi vroeg in, moe na een enerverende maar gave dag. Morgen gaan we verder met een tocht van 75 kilometer en vier klimmen. We hebben er zin in.
Zondag 28 april 2024 We werden vannacht bijna allemaal wakker gehouden door een stevige wind. Ergens in het midden van de nacht gaat het mis en waait een van onze twee verzorgingstenten op een van de slaaptenten. Het is nogal een gedoe om de tent er weer vanaf te krijgen. Een van onze geleende busjes heeft schade opgelopen. Gelukkig lukt het allemaal en kan iedereen weer naar bed.
's Morgensvroeg is het gelukkig droog. Met een tent redden we het ook. In de tent kan eten en een lunchpakket worden klaargemaakt. In de slaaptent of buiten wordt deze vervolgens genuttigd.
Tegen half tien schiet mevrouw Schinkel - teamleider van De Spinaker in Hoorn die in de buurt een huisje had geboekt - ons weg voor de eerste etappe van Topur de Heroes 2024. Er volgt direct een kort klimmetje van 6 kilometer.
We fietsen een prachtige route, maar we komen wel veel slechte wegen tegen. In totaal rijden we drie keer lek. De bandjes worden kundig vervangen door Jeroen. De route leidt ons langs mooie kustwegen, boerenweggetjes en soms stukjes over de boulevard, slalommen tussen de mensen door en wegen vol hekjes, paaltjes, slagbomen en wat al niet meer. Belangrijk op zo’n drukke route is dat alle signalen voor gevaar goed worden doorgegeven en dat gaat perfect.
We doen verder drie klimmetjes, met percentages tot 10%. Iedereen gaat op z’n eigen tempo omhoog, maar het bleef allemaal mooi bij elkaar. In een prachtig dorpje met een haventje beneden aan het strand moeten we bijna 20% stijl naar beneden. Iedereen heeft de handen aan de remmen. Het gaat allemaal goed, maar bij twee fietsen komt de rook ervan af. We komen allemaal veilig beneden.
Het laatste deel van de route wisselen we asfalt en gravel af. Vlak voordat we op de camping arriveren begint het te regenen. Het is gelukkig van korte duur. Het zonnetje breekt door; in de door de bouwploeg al opgebouwde tenten is het zelfs even warm!
We eten door Cor bereidde macaroni met groenten en saus en daarna zoekt iedereen z'n eigen invulling van de avond. Ijsjes kopen, voetballen, vreselijke muziek opzetten, koffie drinken, beetje babbelen. Als het koud wordt gaat iedereen richting bed. Morgen weer een lange dag met 90 kilometer en maar liefst vijf flinke klimmen.
Zaterdag 27 april 2024 We zijn onderweg. Vanmorgen in alle vroegte vertrokken en inmiddels onderweg naar de omgeving van Le Havre in Frankrijk. De sfeer is goed, maar het weer niet. Nu heb je daar in de bus niet zoveel last van, maar we maken ons een klein beetje zorgen over de dag van morgen. We gaan het zien. Voorlopig rijden we nog lekker.
Met een uurtje of twee zouden we bij de Amerikaanse begraafplaats moeten zijn waar we even stoppen en daarna is het een minuutje of 20 naar de camping, waar de tenten al zijn opgebouwd. Koud gaan de deelnemers het niet krijgen. Bouwbedrijf Hooiveld stak de deelnemers in mooie nieuwe warme truien.
Aan het einde van de middag hebben we een bezoek gebracht aan de Amerikaanse militaire begraafplaats bij Omaha Beach. Dat was erg indrukwekkend. Velden vol graven en daar dan vlak naast het strand waar veel militairen zijn gevallen. En met een licht miezerig regentje erbij, komt dat extra hard binnen. De hele omgeving ademt de Tweede Wereldoorlog en D-day uit.
Inmiddels staan we op de camping. Een zeer basic terrein, maar alles is er en het werkt. Het extra betaalde uitzicht op zee, moeten we helaas nu nog missen, want het regent inmiddels pittig, maar wie weet, hebben we morgenochtend meer geluk.
Vanaf 1 maart trainen de Heroes elke zondagochtend om 10.00 uur buiten op de openbare weg. Hieronder vindt u een video van elke training.